Abstrakt
Zwiększenie przestrzennego zasięgu wpływów robót górniczych obliguje organ koncesyjny do dokonania zmiany granic obszaru. Stanowi to samoistną zmianę ostatecznej decyzji administracyjnej, do której nie mają zastosowania znane kodeksowi postępowania administracyjnego tzw. nadzwyczajne tryby postępowania.
Interes publiczny jest tą szczególną kategorią normatywną, której uwarunkowań należy szukać przede wszystkim w sferze zewnętrznej (czynniki polityczne, społeczno-gospodarcze). Z drugiej strony uzyskuje on swoją istotną treść w sytuacji zastosowania do konkretnego przypadku. Obronność RP należy rozumieć jako zdolność militarną państwa do przeciwstawienia się agresji zarówno ze strony innych państw, jak i ewentualnych sił wewnętrznych skierowanych przeciwko państwu. Z kolei bezpieczeństwo państwa należy w najogólniejszym pojęciu rozumieć jako stan wolny od różnego rodzaju zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych, umożliwiający zachowanie substancji narodowej i możliwość niezakłóconego współżycia w społeczności.
W art. 21 ust. 2 i 6 [Prawa działalności gospodarczej] została zastosowana instytucja pełnomocnictwa administracyjnego, w rozumieniu przyjętym w doktrynie prawa administracyjnego. Upoważnienie powinno być udzielone na piśmie i z określeniem daty, od której obowiązuje. Upoważnienie może być nadane do odwołania, na czas oznaczony, albo w odniesieniu do określonych konkretnie spraw.
O treści upoważnienia, które ma zostać udzielone, decyduje jednostronnie organ koncesyjny. Może ono polegać na pełnomocnictwie do wykonania ściśle określonej czynności kontrolnej lub do przeprowadzenia pewnego zespołu działań sprawdzających. Organ koncesyjny przesądza o tym, czy pełnomocnictwo będzie mieć względnie stały charakter, obejmując periodyczne kontrolowanie wielu różnych koncesjonariuszy, czy też wyczerpie się w jednej kontroli określonego podmiotu.
Gdy kontrolę przeprowadza upoważniony organ, art. 21 ust. 6 Prawa działalności gospodarczej nakazuje stosować odpowiednio przepisy ust. 2-5 tego artykułu. Pominięty został w tym odesłaniu ust. 1 wyznaczający kryteria kontroli. Oznacza to zatem, że kryteria te musi określić dla upoważnionego organu kontroli organ koncesyjny.
Czynności te [chodzi o czynności kontrolne] nie są podejmowane w ramach sformalizowanego postępowania jurysdykcyjnego, co wyklucza możliwość korzystania ze środków ochrony przewidzianych w k.p.a., takich jak zażalenie czy odwołanie (wyjątkiem może być tylko instytucja skargi, uregulowana w dziale VIII k.p.a.). Jedynym w tej sytuacji środkiem prawnym wydaje się skarga do NSA, wniesiona na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
Protokół [pokontrolny], chociaż poświadcza określony stan faktyczny lub prawny znany organowi na podstawie danych znajdujących się w jego posiadaniu, nie jest zaświadczeniem w rozumieniu art. 217 k.p.a. Kodeksowe zaświadczenie wydaje się na żądanie osoby mającej w tym interes prawny, natomiast protokół kontroli jest sporządzany z urzędu. Trudno też uznać ten protokół za typową czynność materialno-techniczną, skoro jego wydania nie przewiduje wyraźny przepis prawa i nie wywołuje on bezpośredniego skutku prawnego. Najbliższe prawdy wydaje się określenie go mianem dokumentu urzędowego, sporządzonego przez powołany do tego organ w zakresie jego działania i stanowiącego dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone (art. 76 k.p.a.).
Artykuł 21 ust. 5 Prawa działalności gospodarczej upoważnia organ koncesyjny do wezwania przedsiębiorcy do usunięcia stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie. Jest to wyłączna kompetencja organu koncesyjnego, zatem nie może z niej skorzystać osoba (lub organ) upoważniona do dokonywania kontroli przez organ koncesyjny.
Organ administracji publicznej nie może dowolnie odrzucić, bez przeprowadzenia przeciwdowodu, istnienia faktu stwierdzonego w dokumencie urzędowym. Nieuznanie faktu stwierdzonego w dokumencie urzędowym stanowi naruszenie prawa procesowego. W przypadku pojawienia się obaw co do dokładności i rzetelności przeprowadzonej kontroli organ koncesyjny może wszcząć ponowną procedurę kontrolną. Jej wyniki posłużą jako ewentualny przeciwdowód dla treści pierwotnego protokołu.
Jeżeli wyniki kontroli dostarczą dostatecznych przesłanek do przyjęcia wniosku, iż koncesjonariusz rażąco narusza warunki realizacji swoich uprawnień, to powinno zostać niezwłocznie wszczęte postępowanie w sprawie cofnięcia mu koncesji lub jej zmiany. Aby przyjąć rażące naruszenie warunków, organ koncesyjny musi dojść do przekonania o niemożliwości kontynuowania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę i o braku szans na jakąkolwiek sanację nieprawidłowości.
An increase in the spatial extent of the mining works’ impact obliges the licensing authority to revise the area’s boundaries. This constitutes an intrinsic amendment to the final administrative decision, to which the so-called extraordinary procedures known to the Code of Administrative Procedure do not apply.
The public interest is that particular normative category whose determinants must be sought primarily in the external sphere (political, socio-economic factors). On the other hand, it acquires its essential content when applied to a specific case. The defence of Poland should be understood as the military capability of the State to resist aggression both from other States and possible internal forces directed against the State. State security, on the other hand, is to be understood in its most general terms as freedom from various internal and external threats, enabling the preservation of the national substance and the possibility of undisturbed coexistence in the community.
Article 21(2) and (6) [of the Business Activity Act] uses the institution of an administrative authorisation, as understood in the doctrine of administrative law. The authorisation should be given in writing and specify the date from which it is effective. The authorisation may be granted until further notice, for a limited period of time, or in respect of certain specific matters.
The content of the authorisation to be granted is decided unilaterally by the licensing authority. It may consist of an authorisation to perform a strictly defined inspection activity or to carry out a certain set of inspection activities. The licensing authority determines whether the authorisation will be of a relatively permanent nature, involving periodic inspection of a number of different licensees, or whether it will exhaust itself in a single inspection of a specific entity.
When the inspection is carried out by an authorised body, Article 21(6) of the Business Activity Act dictates that the provisions of paragraphs 2 to 5 of that Article are to be applied accordingly. Paragraph 1, which sets out the criteria for inspection, was omitted from this reference. This therefore means that these criteria must be defined for the authorised inspection body by the licensing authority.
These activities [i.e. inspection activities] are not undertaken as part of formalised jurisdictional proceedings, which excludes the possibility of using the means of protection provided for in the Code of Administrative Procedure, such as a complaint or an appeal (the only exception may be the institution of a complaint, regulated in Section VIII of the Code of Administrative Procedure). The only legal remedy in this situation appears to be a complaint to the Supreme Administrative Court, brought under Article 16(1)(4) of the Supreme Administrative Court Act of 11 May 1995.
The [inspection] report, although it certifies a certain factual or legal state known to the authority on the basis of the data in its possession, is not a certificate within the meaning of Article 217 of the Code of Civil Procedure. The code certificate is issued at the request of a person with a legal interest in it, while the inspection report is drawn up ex officio. It is also difficult to consider this report as a typical technical act, since its issuance is not provided for by an explicit legal provision and it does not have a direct legal effect. The closest to the truth seems to be to call it an official document, drawn up by an official body appointed to do so within the scope of its activity and constituting evidence of what has been officially stated therein (Article 76 of the Code of Civil Procedure).
Article 21(5) of the Business Activity Act empowers the licensing authority to call upon the entrepreneur to rectify the identified deficiencies within a specified period. This is an exclusive competence of the licensing authority and therefore cannot be exercised by a person (or an official body) authorised to exercise inspection by the licensing authority.
A public authority cannot arbitrarily reject, without counter-evidence, the existence of a fact stated in an official document. Failure to acknowledge a fact stated in an official document constitutes a violation of procedural law. If concerns arise as to the thoroughness and reliability of the inspection carried out, the licensing authority may initiate a new inspection procedure. Its results will serve as possible counter-evidence to the content of the original report.
If the results of the inspection provide sufficient grounds to conclude that the licensee is in flagrant breach of the conditions for exercising its rights, proceedings to revoke or modify its licensing should be initiated without delay. In order to accept a flagrant breach of conditions, the licensing authority must come to the conclusion that the entrepreneur is unable to continue in business and that there is no chance of any remedy for the irregularity.
