Konstytucyjne podstawy funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowych

Abstrakt

Spółdzielnie (jakiekolwiek, a zatem także i mieszkaniowe) nie mają swojego bezpośredniego, eo nomine wyrażonego konstytucyjnego zakotwiczenia. W efekcie obowiązująca Konstytucja RP w żadnym ze swoich przepisów nie wspomina ani o spółdzielniach, ani tym bardziej o ich konkretnych rodzajach, postaciach czy też typach (choćby nawet przykładowo), ale zarazem wymienia inne formy organizacyjne, takie jak stowarzyszenia, związki zawodowe, organizacje rolników czy nawet fundacje (por. art. 12 Konstytucji). Forma prawna organizacji, jaką jest spółdzielnia, nie jest zatem w żaden sposób konstytucyjnie umocowana, ani też nie korzysta z żadnej szczególnej ochrony prawnej, względnie jakiegoś innego wyjątkowego statusu, który czyniłby ze spółdzielni wartość per se, objętą konstytucyjną gwarancją. W tej sytuacji problem spółdzielni i szerzej spółdzielczości może być rozważany w świetle ogólnej regulacji konstytucyjnej dotyczącej wolności zrzeszania się, zawartej, po pierwsze, w art. 12 oraz, po drugie, w art. 58 Konstytucji.

The theme of the article is the a search for all constitutional fuli powers that make it possible to consider housing associations as the value protected by the constitution. It is because associations do not have a direct, explicitly expressed anchoring in the constitution. In such a situation the problem of associations and, broadly speaking, cooperative movement may be considered in the light of the generał constitutional regulation related to the freedom of association first presented in art. 12 and, secondly, in art. 58 of the Constitution. The first article assumes the freedom of establishment and operation of “voluntary associations”, which are - for obvious reasons-all the associations, including housing associations. The second article (art. 58 passage 1) guarantees the freedom of association to everybody.