Podstawowe założenia badań empirycznych w prawoznawstwie - próba konfrontacji

Abstrakt

Celem opracowania jest podsumowanie wątku badań empirycznych w naukach prawnych, ale zamierzenie to postanowiono zrealizować w formie studium krytycznego. Wzorem do takiego nastawienia analitycznego były podobne prace prezentowane w rodzimej teorii prawa, gdzie naczelnym założeniem jest nie tyle omówienie określonego zagadnienia badawczego, ale zrealizowanie studium, poprzez swoiste „zderzenie”ogólnej jego charakterystyki z poglądami przeciwnymi. Rzecz jasna, na tyle, na ile jest to możliwe do osiągnięcia. Takie nastawienie poznawcze odznacza się szczególną przydatnością do analizy wątków metodologicznych prawoznawstwa, bowiem – co w pewien sposób znamienne – choć prawoznawstwouznaje się w kontynentalnej kul-turze prawnej powszechnie za naukę, co stanowi jedną z istotnych cech myśli jurydycznej prawa stanowionego, to element metodologiczny jest albo niejednorodnie prezentowany, albo w ogóle zarzucany, bazując na intuicjach samych prawników, jak i ogólnie wykształconych podstawach badawczych, w gruncie rzeczy nieustrukturalizowanych do jednego wątku metodologicznego.

The paper is a critical analysis of fundamental assumptions for the empirical research methodology in the jurisprudence field. It is aimed to compare the profile of empirical methodology with jurisprudence-dominant analytic philosophy. This is archived through a) examining the basic profile of the positivist attitude of a researcher along with assumptions integrating empiricism, which derives from the positivist methodology, into different philosophies of the law which specifically appeal to the naturalism of the legal phenomenon; next b) detailing characteristic features of empirical methods which take jurisprudence specifics into account; and finally c) coming to a set of conclusions concerning the success of research conducted this way in the jurisprudence field.