Opublikowane
2009-12-31
Słowa kluczowe
- umowa agencyjna,
- umowa zawarta na czas nieoznaczony,
- kodeks cywilny,
- Unia Europejska,
- niemiecki kodeks handlowy,
- przekształcenie,
- agency contract,
- contract for an indefinite period,
- Polish Civil Code,
- European Union,
- German Commercial Code,
- transformation
...Więcej
Less
Abstrakt
Zgodnie z art. 764 Kodeksu cywilnego (dalej jako: k.c.) umowę agencyjną „zawartą na czas oznaczony, a wykonywaną przez strony po upływie terminu, na jaki została zawarta, poczytuje się za zawartą na czas nieoznaczony”. Patrząc z perspektywy historycznej jest to przepis nowy. Nie miał on swego odpowiednika zarówno wśród przepisów Kodeksu handlowego regulujących umowę ajencyjną, jak i wśród przepisów k.c. o umowie agencyjnej sprzed nowelizacji z 2000 r. Jego genezy należy szukać w art. 14 dyrektywy Rady z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek (dalej jako: dyrektywa). Przepis ten w polskiej wersji językowej stanowi, że „umowę agencyjną zawartą na czas oznaczony, która po okresie jej obowiązywania jest nadal wykonywana przez obie strony, uznaje się za umowę zawartą na czas nieoznaczony”. W wersji niemieckiej, angielskiej i francuskiej mowa jestnatomiast o tym, że umowę taką uważa się za przekształconą (niem. umgewandelt, ang. converted, franc, transformé) w umowę na czas nieoznaczony. O przekształceniu mowa jest również w polskim k.c., tyle że nie w art. 764 k.c., lecz w nawiązującym do niego przepisie art. 7641§ 4 zd. 1 k.c.
The paper analyses Article 764 of Polish Civil Code, which is the effect of implementation of Article 14 of Council Directive 86/653/EEC of 18 December 1986 on the coordination of the laws of the Member States relating to selfemployed commercial agents. According to Article 764 an agency contract concluded for a fixed period which continues to be performed by both parties after that period has expired shall be deemed to be concluded for an indefinite period. Similar regulation is contained in § 89 of German Commercial Code and in the national laws of the other Member States. The underlying thesis of the paper is that Article 764 regulates interpretation of parties’ activities consisting in performing the contract for a fixed period after that period has expired. As in the case of semantic rules of language, the interpretation rule contained in Article 764 shall apply at the beginning of interpretation process of performing the contract, and not only in the event of doubts about meaning of the parties activities.
Bibliografia
- Bucior D., Dopuszczalność zastrzeżenia prawa swobodnego wypowiedzenia w umowie najmu zawartej na czas oznaczony, „Monitor Prawniczy” 2007, nr 22, s. 1231–1239.
- Bydlinski F., Privatautonomie und wypowdeobjektive Grundlagen des verpflichtenden Rechtsgeschäftes, Wien–New York 1967.
- Czachórski W., Brzozowski A., Safjan M., Skowrońska-Bocian E., Zobowiązania Zarys wykładu, Warszawa 2007.
- Drozd E., Forma czynności prawnych zastrzeżona wolą stron, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace z Wynalazczości i Ochrony Własności Intelektualnej” 1974, nr 1, s. 41–55.
- Dyrektywa 86/653/EWG z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek, Dz.U. z 31.12.1986 r., L 382, s. 17–21.
- Eberstein H.H., Der Handelsvertreter-Vertrag. Fine Anleitimg mit Beispielen zur Abfassung von Verträgen, Heidelberg 1999.
- Elohr E. [w:] M. Martinek, F.J. Semler, S. Habermaier (red.), Handbuch des Vertriebsrechts, München 2003.
- Franek J., Die Vereinbarkeit des neuen polnischen Handelsvertreterrechts mit der EU–Handelsvertreter–Richtlinie im Lichte des deutschen Handelsvertreterrechts, Regensburg 2002.
- Fuchs M. [w:] H. G. Bamberger, H. Roth (red.), Kommentar zum Bürgerlichen Gesetzbuch, t. 2, München 2003, 2004 (wwwlxrk-online.de).
- Graf von Westphalen E. [w:] F. Graf von Westphalen (red.), Handbuch des Handelsvertreterrechts in den EU-Staaten und der Schweiz, Köln 1995.
- Grzybowski S., Prawo cywilne. Zarys części ogólnej, Warszawa 1978.
- Grzybowski S., System prawa cywilnego. Część ogólna, Wrocław 1974.
- Günther-Gräff E., Kündigung und Kündigungsschutz von Absatzmittlungsverträgen. Dargestellt am Beispiel des Handelsvertreters, des Vertragshändlers und des Franchisenehmers, Frankfurt am Main-Berlin-Bern-Bmxelles-New York-Wien 1999.
- Henssler M. [w:] M. Henssler (red.), Münchener Kommentar zum Bürgerlichen Gesetzbuch, t. 4, München 2005 (www.beck-online.de).
- Hesselink M.W., Rutgers J.W., Bueno Diaz O., Scotton M., Veldman M., Commercial Agency Franchise and Distnbution Contracts (PEL CAFDC), München 2006.
- Hoyningen-Huene G. von, Die kaufinännischen Hilfspersonen. Handlungsgehilfen, Handelsvertreter, Handelsmakler. Systematischer Kommentar der §§ 59–104 HGB, München 1996.
- Jezioro J. [w:] E. Gniewek (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, Warszawa 2006.
- Jędrzejewska A., Koncepcja oświadczenia woli w prawie cywilnym, Warszawa 1992.
- Kramer E. [w:] F.J. Säclcer (red.), Münchener Kommentar zum Bürgerlichen Gesetzbuch, t. 1, München 1993.
- Larenz K., Wolf M., Allgemeiner Teil des Bürgerlichen Rechts, München 1997.
- Leinemann W. [w:] J. Ensthaler (red.), Gemeinschaftskommentar zum Handelsgesetzbuch, Neuwied-Kriftel 1999.
- Lemistre B., Auque-Warembourg F., Dostosowanie prawa francuskiego do dyrektywy EWG o agencji handlowej, „Prace Naukowe Uniwersytetu śląskiego. Problemy Prawne Handlu Zagranicznego” 1993, nr 17, s. 61–82.
- Longchamps de Berier R., Wstęp do nauki prawa cywilnego, Lublin 1922.
- Ogiegło L. [w:] K. Pietrzykowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz do artykułów 450–1088. T. 2, Warszawa 2005.
- Ogiegło L., Rott-Pietrzyk E., O potrzebie zmiany przepisów o umowie agencyjnej, „Gdańskie Studia Prawnicze” 1999, nr 5, s. 275–297.
- Panowicz-Lipska J. [w:] J. Panowicz-Lipska (red.), Prawo zobowiązań – część szczegółowa, Warszawa 2004.
- Preis U. [w:] J. von Staudingers (red.), Kommentar zum Bürgerlichen Gesetzbuch mit Einführungsgesetz und Nebengesetzen, Neubearbeitung 2002 (www.beck-online.de).
- Putzo H. [w:] Palandt, Bürgerliches Gesetzbuch, München 2003.
- Radwański Z. [w:] S. Grzybowski (red.), System prawa cywilnego. Część ogólna, Wrocław 1985.
- Radwański Z. [w:] Z. Radwrański (red.), System prawa prywatnego. T. 2, Prawo cywilne – część ogólna, Warszawa 2002.
- Radwański Z., Prawo cywilne – część ogólna, Warszawa 2007.
- Radwański Z., Teoria umów, Warszawa 1977.
- Radwański Z., Wykładnia oświadczeń woli składanych indywidualnym adresatom, Wrocław 1992.
- Rott-Pictrzyk E., Umowa agencyjna w prawie polskim a standardy europejskie, „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 1998, nr 1, s. 25–130.
- Rott-Pietrzyk E. [w:] J. Rajski (red.), System prawa prywatnego. T. 7. Prawo zobowiązań – część szczegółowa, Warszawa 2004.
- Rott-Pietrzyk E., Agent handlowy – regulacje polskie i europejskie, Warszawa 2006.
- Rott-Pietrzyk E., Umowa agencyjna po nowelizacji (art. 758–7649 k.c.). Komentarz, Kraków 2001.
- Rott-Pietrzyk E., Wygaśnięcie umowy agencyjnej, „Rejent” 1999, nr 9, s. 241–267.
- Rott-Pietrzyk E., Znaczenie kryterium rozsądku przy wykładni oświadczenia woli w praktyce notarialnej, „Rejent” 2007, nr 12, s. 100–119.
- Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy, Dz.U. z 1934 r. Nr 57, poz. 502 ze zm.
- Safjan M. [w:] K. Pietrzykowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz do artykułów 1–44911. T.1, Warszawa 2005.
- Saintier S., Commercial Agency Law. A comparative analysis, Aldershot 2002.
- Schröder G., Handelsvertreterverträge auf bestimmte Zeit [w:] R. Fischer, E. Geßler, R. Serick, P. Ulmer (red.), Festschrift für Wolfgang Hefermehl, München 1976.
- Schröder G., Recht der Handelsvertreter. Gesetz zur Änderung des Handelsgesetzbuches vom 6. August 1953, München 1973.
- Schwerdtner P. [w:] H.P. Westermann (red.), Münchener Kommentar zum Bürgerlichen Gesetzbuch, t. 4, München 1997 (www.beck-online.de).
- Sonnenschein J., Weitemeyer В. [w:] N. Horn (red.), Heymann, Handelsgesetzbuch (ohne Seerecht). Kommentar. T. 1, Berlin-New York 1995.
- Stötter K., Das Recht der Handelsvertreter. Vertrag – Provision – Wettbewerbsverbot, München 2000.
- Szer S., Prawo cywilne. Część ogólna, Warszawa 1967.
- Szuniewicz M., Interpretacja prawa wspólnotowego – metody i moc wiążąca wykładni ETS, „Studia Prawnicze” 2006, nr 1, s. 23–68.
- Thume K.H. [w:] W. Küstner, K.H. Thume (red.), Handbuch des gesamten Außendienstrechts. 1, Das Recht des Handelsvertreters, Heidelberg 2000.
- Ustawa z dnia 10 maja 1897 r. Kodeks handlowy, Reichsgesetzblatt z 1897 r., 219, Bundesgesetzblatt III FNA 4100–1.
- Ustawa z dnia 18 sierpnia 1896 r. Kodeks cywilny, Bundesgesetzblatt z 2002 г.,142, Bundesgesetzblatt III FNA 400–2.
- Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.
- Ustawa z dnia 26 lipca 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, Dz.U. z 2000 r. Nr 74, poz. 857.
- Wiśniewski T. [w:] G. Bieniek (red.), Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia Zobowiązania. T. 2, Warszawa 2007.
- Wiśniewski T., Umowa agencyjna według kodeksu cywilnego, Warszawa 2001.
- Włodarska K., Umowa agencyjna, Warszawa 2008.
- Wolter A., Ignatowicz J., Stefaniuk K., Prawo cywilne. Zarys części ogólnej, Warszawa 1999.