Nr 2 (206) (2016)
Artykuły

Dochodzenie roszczeń ze sprzedaży towarów w obrocie międzynarodowym na obszarze UE. Zagadnienie jurysdykcji

[Judicial redress for claims arising from sales of goods in international trade within the European Union. The issue of jurisdiction]

Opublikowane 2016-06-30

Słowa kluczowe

  • handel międzynarodowy,
  • sprzedaż dóbr,
  • jursydykcja,
  • roszczenie,
  • obrót towarowy,
  • sprzedaż,
  • Unia Europejska,
  • international trade,
  • sales of goods,
  • jurisdiction,
  • claim,
  • circulation of goods,
  • sale,
  • European Union
  • ...Więcej
    Less

Jak cytować

Dochodzenie roszczeń ze sprzedaży towarów w obrocie międzynarodowym na obszarze UE. Zagadnienie jurysdykcji: [Judicial redress for claims arising from sales of goods in international trade within the European Union. The issue of jurisdiction]. (2016). Studia Prawnicze The Legal Studies, 2 (206), 107-122. https://doi.org/10.37232/sp.2016.2.4

Abstrakt

Zawarcie umowy sprzedaży towarów wiąże się z określonymi skutkami prawnymi i to niezależenie od tego, czy umowa dotyczy podmiotów z jednego Państwa, czy też jest zawierana między podmiotami, które siedzibę mają w różnych państwach. Oczywistym jest, iż umowa sprzedaży jest umową zobowiązaniową, na mocy której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (zobowiązania wzajemne z umowy). Niewywiązanie się lub nienależyte wywiązanie się przez jedną ze stron z zobowiązania umownego daje drugiej stronie podstawę do wystąpienia z roszczeniem. W praktyce szczególnie częste są przypadki roszczeń powstałych w konsekwencji braków ilościowych i jakościowych zamówionego towaru, jak również – co często przyjmuje formę roszczeń wzajemnych – nieuregulowania przez kupującego części lub całości kwoty z tytułu ceny. Z perspektywy sprzedającego istotne w takich przypadkach jest to, że może on wnieść o zasądzenie należnej mu kwoty zarówno na podstawie przepisów prawa krajowego, jak i na podstawie przepisów prawa wspólnotowego – Wspólnoty Europejskiej (WE) – dotyczących postępo-wania w sprawie europejskiego nakazu zapłaty (ENZ).

 

The article aims to show the possible ways of judicial redress for claims resulting from sales of goods especially including the issue of jurisdiction and application of the provisions of national law or the provisions of Community law. In the article the provisions of the Convention of 30 October 2007 on jurisdiction and the recognition and enforcement of judgments in civil and commercial matters as well as the provisions of regulations of the European Parliament and of the Council were widely discussed. The author discusses in particular the issue related to cross-border contracts for the sales-of-goods within the European Union. Part of the deliberations concerns judicial rulings, in particular judicial decisions issued in cases in which the court shall consider the issue of jurisdiction of its own motion. In the conclusion of the article it is stated that the choice between the national jurisdiction and the jurisdiction of other states will depend on the terms of agreement between the parties as well as the documents related to the transaction, in particular consignment notes (CMR), and the EXW clauses – such a formulation means that the parties agreed to the way of delivery of goods according to the commercial (Incoterms) clauses, determining in such a way the issue of jurisdiction.

Bibliografia

  1. Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedażytowarów, sporządzona w Wiedniu dnia 11 kwietnia1980 r., Dz. U. 1997 Nr 45, poz.286.
  2. Konwencja o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnychi handlowych, sporządzona w Lugano 16 września 1988 r., Dz. U. 2000 Nr 10,poz. 132.
  3. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 29 września 2010 r., sygn. akt I ACz777/10.
  4. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt I ACz1899/11, (niepublikowane).
  5. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia25 stycznia 2012 r., sygn. akt I ACz1899/11 (niepublikowane).
  6. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, Wydział I Cywilny, z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. I ACz 2130/12.
  7. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. akt II CSK 319/12 (niepublikowane).
  8. Postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 7 listopada 2011 r., sygn. akt IX Gc 632/11 (niepublikowane).
  9. Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty, Dz. Urz. UE L 399/1 z 30 XII 2006 r.
  10. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych, Dz. Urz. UE L 177/6 z 4 lipca 2008.
  11. Rozporządzenie Rady WE nr 44 /2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, Dz. Urz. UE L 12/1 z 16 stycznia 2001.
  12. UNTS Status of Treaties, Chapter X. International Trade and Development, United Nations Conventionon Contracts for the International Sale of Goods, Vienna, 11 April 1980, wg stanu na dzień 2 lutego 2015.
  13. Ustawa zdnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego., Dz. U.2014 , poz. 101 ze zm.
  14. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego., Dz. U. 2014, poz. 121 ze zm.
  15. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 grudnia 2005 r., sygn. I ACa1503/05.
  16. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2004 r., sygn. II CK114/04.
  17. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. akt III CSK 255/09.
  18. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 lutego 2010 r., C-381/08.