Opublikowane
2009-09-30
Słowa kluczowe
- prawo karne,
- dosłowna interpretacja,
- interpretacja prawna,
- wykładnia prawa,
- criminal law,
- literal interpretation,
- legal interpretation,
- statutory interpretation
...Więcej
Less
Abstrakt
W doktrynie i orzecznictwie prawa karnego podkreślana jest szczególna wartość wykładni językowej. Z jej priorytetową rolą wiąże się wielkie nadzieje i oczekiwania W faworyzowaniu wykładni językowej upatruje się gwarancji dla realizacji zasady nullum crimen sine lege, twierdząc także, że prymat wykładni językowej jest prostą konsekwencją akceptacji wspomnianej zasady.
Jednym z aspektów zasady nullum crimen sine lege, jest postulat określ oności przestępstwa, którego realizacja ma umożliwić adresatowi normy karnoprawnej odróżnienie czyny zabronionego od czynu nierelewantnego karnoprawnie, zaś organom stosującym prawo utrudnić arbitralne podejmowanie decyzji. O ile przed prawodawcą stawia się w związku z tym wymóg szczególnej precyzji „terminologicznej i logicznej ”, przejawiający się zwłaszcza w ograniczonym sięganiu po znamiona „ocenne”, o tyle na organach stosującymiprawo spoczywa z koli wymóg szczególnie restryktywnego przestrzegania obowiązujących reguł wykładni. „Rzeczywista” normatywna zawartość tekstu stanie się dla interpretatora dostępna, o ile będzie realizował określony paradygmat interpretacyjny, w którymi „rozstrzygające znaczenie dyrektyw językowych”, „pierwszeństwo wykładni literalnej”, „prymat wykładni językowej” stanowi zasadniczy element.
Distinguishing the type of interpretation, in terms of directives in the process of judicial interpretation terms of directives, plays a primary role. So called triad-literal, systemic and purposive interpretation-seems to be a basic tool of a judge. The importance of the above mentioned distinction is even greater, if we take into consideration that this distinction is used to build models of preference: the model of priority of literal interpretation and the model of integrated interpretation. In the strategy of the priority of literal interpretation, commonly used by the judicature, the most important is the result, as a consequence of using literal interpretation. The interpreter should give the priority of using this land of interpretation in opposition to the other interpretational assumptions. The very high level of general wording of the literal directive should not procure greater concerns. Nevertheless some more strictly questions, show a lot of doubts. They impair inside conviction based on the belief, that literal interpretation is the best instrument to protect the legal certainty and substantiality of law. The paper consists of some different clues. In the first one, the authors consider the different meaning of literal interpretation and some preferences inside this interpretation. The goal is to show as much as possible ways of meaning of the «literal interpretation» .The next part presents the authors view on the specific and various meaning of the priority of literal interpretation. Last but not least, the authors try to find the answer on the question of the principle of the priority of legal interpretation, and some situations which condemn the above mentioned principle. The conclusion of this paper is based on the conviction, that the concept of the priority of the literal interpretation needs reformulation. The reality concluded in the reasons for the judgments, as well as the modern achievements in linguistic sciences, show that the language is illusive. Contrary to common expectations, the language could create unlimited possibilities for interpretation, rather than pointing out its boundaries.
Bibliografia
- Aprill E.P., The law of the word. Dictionary shopping in the Supreme Court, „Arizona State Law Journal” 1998, nr 30, s. 274–336.
- Bielska-Brodziak A., Interpretacja tekstu prawnego na podstawie orzecznictwa podatkowego, Warszawa 2009.
- Bielska-Brodziak A., Tobor Z., Słowniki a interpretacja tekstów prawnych, „Państwo i Prawo” 2007, nr 5, s. 20–33.
- Bielska-Brodziak A., Tobor Z., Żmigrodzki P., Co każdy prawnik o słownikach wiedzieć powinien, „Przegląd Sądowy” 2008, nr 7–8, s. 79–95.
- Endicott T.A.O., Vagueness in law, Oxford 2003.
- Gizbert-Studnicki T., Czy istnieje język prawny?, „Państwo i Prawo” 1979, nr 3, s. 49–60.
- Gizbert-Studnicki T., Wieloznaczność leksykalna w interpretacji prawniczej, Kraków 1978.
- Marmor A., The Immorality of Textualism, „Loyola of Los Angeles Law Review” 2005, nr 5, s. 2063–2080.
- Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2007 r., I KZP 30/07, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2007, nr 11, poz. 79.
- Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 października 2007 r., I KZP 32/07, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2007, nr 12, poz. 89.
- Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2008 r., I KZP 9/08, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2008, nr 8, poz. 59.
- Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2006 r., IV KK 394/06, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych” 2006, nr 1, poz. 2377.
- Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2008 r., II KK 252/07, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2008, nr 4, poz. 25.
- Rickless S.C., A Synthetic Approach to Legal Adjudication, „San Diego Law Review” 2005, nr 2, s. 519–532.
- Sońta C., Wybrane zagadnienia granic wykładni w prawie karnym w świetle zasady nullum crimen sine lege [w:] P. Winczorek (red.), Teoria i praktyka wykładni prawa. Materiały konferencyjne, Warszawa 2005, s. 283–298.
- Spyra T., Granice wykładni prawa, Kraków 2006.
- Tobor Z., Iluzja wykładni językowej [w:] P.J. Lewkowicz, J. Stankiewicz (red.), Konstytucyjne uwarunkowania tworzenia i stosowania prawa finansowego i podatkowego, Białystok 2010, s. 194–200, (publikacja w druku).
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2008 r., II PZP 2/08, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych” 2008, nr 15–16, poz. 211.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2001 r., I KZP 17/01, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2001, nr 11–12, poz. 91.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 1999 r., I KZP 17/99, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 1999, nr 7–8, poz. 37.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2007 r., I KZP 27/07, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2007, nr 11, poz. 76.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1999 r., I KZP 18/99, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 1999, nr 7–8, poz. 38.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2002 r., I KZP 41/02, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2003, nr 1–2, poz. 4.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 r., I KZP 36/04, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2005, nr 2, poz. 13.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2009 r., I KZP 35/08, LEX, nr 486173.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2007 r., I KZP 19/07, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2007, nr 9, poz. 60.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2008 r., I KZP 10/08, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2008, nr 7, poz. 53.
- Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 września 1998 r., I KZP 11/98, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 1998, nr 9–10, poz. 44.
- Wróbel W., Prawotwórcze tendencje w orzecznictwie Sądu Najwyższego w sprawach karnych. Mity czy rzeczywistość? [w:] L. Leszczyński, E. Skrętowicz, Z. Hołda (red.), W kręgu teorii i praktyki prawa karnego. Księga poświęcona pamięci Profesora Andrzeja Wąska, Lublin 2005, s. 383–396.
- Wróblewski J., Rozumienie prawa i jego wykładnia, Warszawa 1990.
- Wronkowska S., Zieliński M., Problemy i zasady redagowania tekstów prawnych, Warszawa 1993.
- Wyrembak J., Zasada nullum crimen sine lege a wykładnia prawa (ze szczególnym uwzględnieniem pozycji metody językowej), „Przegląd Sądowy” 2009, nr 1, s. 85–94.
- Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 listopada 2006 r., II AKa 328/06, LEX, nr 297347.
- Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19 listopada 2007 r., II AKa 40/07, LEX, nr 331806.
- Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 listopada 2000 r., AKa 208/00, LEX, nr 47635.
- Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 listopada 2006 r., II AKa 323/06, LEX, nr 216965.
- Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 17 października 2007 r., II AKa 277/07, „Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych” 2008, nr 10, poz. 46.
- Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2006 r., II AKa 347/06, LEX, nr 211729.
- Wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 14 lipca 2005 r., II AKa 155/05, „Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych” 2006, nr 1, poz. 1.
- Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2008 r., V KK 56/08, LEX, nr 393919.
- Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2009 r., II KK 197/08, „Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa” 2009, nr 1–4, poz. 30.
- Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 listopada 2002 r., K 41/02, „Orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego. Zbiór Urzędowy. Seria A” 2002, nr 6, poz. 83.
- Zieliński M., Radwański Z., Wykładnia prawa cywilnego, „Studia Prawa Prywatnego” 2006, nr 1, s. 1–40.
- Zieliński M., Wykładnia prawa Zasady. Reguły. Wskazówki, Warszawa 2006.
- Zirk-Sadowski M., Rola pragmatyki w badaniach języka prawnego, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica” 1981, nr 6, s. 41–57.
- Żmigrodzki P., Bielska-Brodziak A, Tobor Z., Opis semantyczny leksemów w słowniku ogólnym i jego doniosłość prawna, „Język Polski” 2008, nr 1, s. 3–13.
- Zoll. A., Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. T. 1. Komentarz do art. 1–116 k.k., Kraków 2004.