Prześlij tekst
Nr 2 (148) (2001)
Artykuły

Res iudicata a przestępstwo ciągłe

[Res iudicata and a continuous offence]

  • Maciej Rogalski

Opublikowane 2001-06-30

Słowa kluczowe

  • przestępstwo ciągłe,
  • rzecz osądzona,
  • odpowiedzialność,
  • postępowanie karne,
  • continual offence,
  • former adjudication,
  • responsibility,
  • criminal proceedings
    • ...Więcej
    Less
Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Jak cytować

Res iudicata a przestępstwo ciągłe: [Res iudicata and a continuous offence]. (2001). Studia Prawnicze The Legal Studies, 2 (148), 43-54. https://doi.org/10.37232/sp.2001.2.3

Abstrakt

W przypadku czynu ciągłego uprzednie prawomocne skazanie stanowi przeszkodę dla późniejszego (dodatkowego) sądzenia tego samego oskarżonego za inne fragmenty tego samego czynu. W przypadku osądzenia tylko fragmentu czynu ciągłego z powodu przeszkód faktycznych i prowadzenia procesu w zakresie nie osądzonych fragmentów czynu ciągłego uzasadnione będzie podniesienie zarzutu rei iudicatae. Ujawnione lub zaszłe po uprawomocnieniu się wyroku okoliczności mogą być wzięte pod uwagę tylko w trybie przewidzianym dla wznowienia postępowania.

Podobnie należy oceniać nieosądzenie fragmentów czynu z powodu przeszkód prawnych. Czyn przestępny jest jeden i nie może być dwukrotnie przedmiotem osądu. Prowadzenie procesu dodatkowego jest niedopuszczalne. W takiej sytuacji będzie miała zastosowanie zasada ne bis in idem. Nawet błędne osądzenie danego przestępstwa przez przyjęcie innej kwalifikacji lub niewłaściwe zastosowanie bądź niezastosowanie przepisów, np. o kumulatywnym zbiegu przepisów ustawy, czyni niedopuszczalnym ponowne ściganie o ten sam czyn.

 

In the case of a continuous offence, a previous final conviction is an obstacle to a subsequent (additional) trial of the same defendant for other parts of the same act. In the event that only a fragment of the continuous act is tried due to factual obstacles and the trial is conducted with respect to the untried fragments of the continuous act, a plea of rei iudicatae will be justified. Circumstances which come to light or which have arisen after the judgement has become final may be taken into account only in accordance with the procedure laid down for the resumption of proceedings.

Similarly, the non-judgement of fragments of an act due to legal obstacles should be assessed. A criminal offence is one and cannot be tried twice. It is unacceptable to conduct an additional trial. In such a situation, the ne bis in idem principle will apply. Even the erroneous adjudication of a given offence through the adoption of a different qualification or the misapplication or non-application of provisions, e.g. of a cumulative concurrence of laws, makes a second prosecution for the same act inadmissible.

Bibliografia

  1. Andrejew I., Świda W., Wolter W., Kodeks karny z komentarzem, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1973.
  2. Bafia J., Bednarzak J., Flemming M., Kalinowski S., Kempisty K., Siewierski M., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1971.
  3. Bafia J., Mioduski K., Siewierski M., Kodeks karny. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1977.
  4. Bafia J., Zmiana kwalifikacji prawnej czynu w procesie karnym, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1964.
  5. Beling E., Deutches Reichstrafprozess, 1928.
  6. Bielecki C., O dopuszczalności tzw. „procesu dodatkowego”, „Państwo i Prawo” 1956, nr 1.
  7. Bojarski T., Przestępstwo ciągłe, „Państwo i Prawo” 1995, nr 3.
  8. Bratoszewski J., Gardocki L., Gostyński Z., Przyjemski S., Stefański R., Zabłocki S., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 1998.
  9. Buchała K., Prawo karne materialne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1989.
  10. Buchała K., Waltoś S., Zasady prawa i procesu karnego, PWN, Warszawa 1975.
  11. Buchała K., Zoll Z., Polskie prawo karne, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1995.
  12. Budziński S., O powadze rzeczy osądzonej w procesie cywilnym i karnym, Petersburg 1861.
  13. Cieślak M., Doda Z., Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w zakresie postępowania karnego. I półrocze 1976 roku, „Palestra” 1976, nr 12.
  14. Cieślak M., Glosa do wyroku z 12 II 1975, I KR 226/74, „Państwo i Prawo” 1976, nr 1-2.
  15. Cieślak M., O przestankach procesowych w polskim postępowaniu karnym. Podstawowe założenia i problemy metodologiczne, „Państwo i Prawo” 1969, nr 12
  16. Cieślak M., Polska procedura karna - Podstawowe założenia teoretyczne, Państwowe Wydaw. Naukowe, Warszawa 1971.
  17. Cieślak M., Polska procedura karna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1984.
  18. Cieślak M., Proces karny, t. II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Kraków 1953.
  19. Cieślak M., Waszczyński J., Przegląd orzecznictwa, „Palestra” 1977, nr 7.
  20. Dankowski J., Kubec Z., Przestępstwo ciągłe. Wstępna próba rozwiązania problemu tożsamości czynu, „Państwo i Prawo” 1966, nr 1, s. 67-78.
  21. Daszkiewicz W., Proces karny. Część ogólna, Przedsiębiorstwo Wydawnicze "Ars boni et aequi", Poznań 1995.
  22. Daszkiewicz W., Proces karny. Część ogólna, Przedsiębiorstwo Wydawnicze "Ars boni et aequi", Poznań 1995.
  23. Daszkiewicz W., Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego, „Państwo i Prawo” 1977, nr 3.
  24. Daszkiewicz W., Przegląd orzecznictwa, „Państwo i Prawo” 1975, nr 11.
  25. Daszkiewicz W., Ściganie na wniosek w polskim prawie karnym, „Państwo i Prawo” 1956, nr 3.
  26. Doda Z., Rewizja nadzwyczajna w polskim procesie karnym, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1972.
  27. Dukiet-Nagórska T., W sprawie konstrukcji przestępstwa ciągłego, „Nowe Prawo” 1983, nr 5, s. 86-92.
  28. Dukiet-Nagórska T., Wieloczynowe przestępstwo ciągłe, ciąg przestępstw czy czyn ciągły, „Nowe Prawo” 1983, nr 1, s. 97-108.
  29. Dźbikowski M., Proces dodatkowy w sprawach o przestępstwo ciągłe, „Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego” 1967, nr 4.
  30. Fredrich-Michalska I., Stachurska-Marcińczak B. (red.), Nowe kodeksy karne - z 1997 r. z uzasadnieniami, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1997.
  31. Gardocki L., Prawo karne, C. H. Beck, Warszawa 1998.
  32. Grajewski J., Paprzycki L.K., Kodeks postępowania karnego z komentarzem, Lex, Sopot 2000.
  33. Grzegorczyk T., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Zakamycze, Kraków 2001.
  34. Grzegorczyk T., Tylman J., Polskie postępowanie karne, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1998.
  35. Haber J., Istota prawomocności w prawie procesowym karnym, „Zeszyty prawnicze INP” PAN 1960, nr 1, s. 133-174.
  36. Haber J., Prawomocność orzeczenia a jego motywy w prawie procesowym karnym, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 1961, nr 4, s. 51-61.
  37. Hochberg L., Murzynowski A., Schaff L., Komentarz, do kodeksu postępowania karnego, Warszawa 1960.
  38. Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek K., Kodeks postępowania karnego, t. 1, Komentarz, Wydaw. C. H. Beck, Warszawa 1999.
  39. Kaftal A., Glosa do uchwały połączonych izb karnej i wojskowej 8 IV 1966, VI KO 42/62, „Państwo i Prawo” 1967, nr 4-5.
  40. Kaftal A., O niektórych zagadnieniach tożsamości przedmiotowej czynu przy przestępstwie ciągłym, „Palestra” 1964, nr 8, s. 32-40.
  41. Kaftal A., Obowiązywanie zasady ne bis in idem przy przestępstwie ciągłym, „Palestra” 1966, nr 3-4.
  42. Kaftal A., Prawomocność wyroków sądowych w polskim procesie sądowym, Warszawa 1966.
  43. Kaftal A., Procesowe problemy przestępstwa ciągłego w orzecznictwie Sądu Najwyższego, „Palestra” 1982, nr 1-3, 93-104.
  44. Kaftal A., Przestępstwo ciągłe w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Zagadnienia karnomaterialne, „Palestra” 1981, nr 1, s. 67-91.
  45. Kaftal A., Przestępstwo ciągłe w polskim prawie karnym, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1985.
  46. Kalinowski S., Orzecznictwo SN w sprawach karnych, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 1959, nr 2.
  47. Kalinowski S., Polski proces karny, Państwowe Wydaw. Naukowe, Warszawa 1971.
  48. Kalinowski S., Postępowanie karne. Zarys części szczególnej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1964.
  49. Kalinowski S., Siewierski M., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1960.
  50. Kalinowski S., Siewierski M., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1966.
  51. Kardas P., Przestępstwo ciągłe - czyn ciągły, pomijalny czy realny zbieg przestępstw? „Państwo i Prawo” 1997, nr 4, s. 49-64.
  52. Kardas P., Przestępstwo ciągłe w projekcie kodeksu karnego, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 1996, nr 2, s. 66-77.
  53. Kaszycki A., Mendyka S., Przegląd orzecznictwa, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 1975, nr 2.
  54. Kmiecik R., Skrętowicz E., Proces karny. Część ogólna, Kantor Wydawniczy "Zakamycze", Kraków-Lublin 1996.
  55. Konieczniak P., Przestępstwo ciągłe, „Państwo i Prawo” 1996, nr 12.
  56. Kostarczyk-Gryszka J., Przestępstwo ciągłe - jeden czyn czy wielość czynów, „Państwo i Prawo” 1967, nr 8-9, s. 305-312.
  57. Lipczyńska M., Polski proces karny, t. 1, Zagadnienia ogólne, Państwowe Wydaw. Naukowe, Warszawa 1986.
  58. Makarewicz J., Kodeks karny z komentarzem, wyd. V, Wydawnictwo Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich, Warszawa-Lwów 1938.
  59. Makarewicz J., Prawo karne, Książnica Polska, Lwów-Warszawa 1924.
  60. Makarewicz J., Proces karny. Zasady ogólne, Warszawa 1948.
  61. Makarewicz J., Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, „Państwo i Prawo” 1957, nr 2.
  62. Marszał K., Proces karny, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Katowice 1998.
  63. Murzynowski A., Istota i zasady procesu karnego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994.
  64. Murzynowski A., W sprawie mocy wiążącej ustaleń prawomocnych wyroków sądowych, „Państwo i Prawo” 1966, nr 11.
  65. Murzynowski A., W sprawie prawnych skutków orzeczenia o fragmencie czynu, „Państwo i Prawo” 1965, nr 2, s. 280-287.
  66. Murzynowski A., Wznowienie postępowania karnego w PRL w świetle prawa i praktyki, Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 1980.
  67. Orzecznictwo Sądu Najwyższego z zakresu prawa karnego procesowego (1945-1957), Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1959.
  68. Papierkowski Z., Glosa do uchwały połączonych Izb Karnej i Wojskowej z 8 IV 1966, VI KO 42/62, „Państwo i Prawo” 1967, nr 4-5.
  69. Pławski S., Przestępstwo ciągłe, „Nowe Prawo” 1961, nr 5.
  70. Postanowienie SN z 29.03.1963 r., Rw 234/63.
  71. Prusak F., Komentarz do kodeksu postępowania karnego, t. 1, Wydaw. Prawnicze,Warszawa 1999.
  72. Rajzman H., Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, „Nowe Prawo” 1967, nr 9.
  73. Rajzman H., Przestępstwo ciągłe w bieżącym orzecznictwie SN, „Państwo i Prawo” 1960, nr 2.
  74. Sadowski A., Przestępstwo ciągłe, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1949.
  75. Schaff L., Proces karny Polski Ludowej, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1953.
  76. Siewierski M., Kodeks karny - Komentarz, wyd. VIII, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1958.
  77. Siewierski M., Kodeks karny. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965.
  78. Spotowski A., Pomijalny (pozorny) zbieg przepisów ustawy i przestępstw, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1976.
  79. Spotowski A., Przestępstwo ciągłe czy ciąg przestępstw, „Państwo i Prawo” 1980, nr 10, s. 69-76.
  80. Spotowski A., W sprawie konstrukcji przestępstwa ciągłego, „Państwo i Prawo” 1979, nr 1.
  81. Śliwiński S., Polski proces karny przed sądem powszechnym, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1959.
  82. Śliwiński S., Polski proces karny przed sądem powszechnym. Zasady ogólne, Gebethner i Wolff, Warszawa 1948.
  83. Śliwiński S., Prawo karne. Część ogólna, Gebethner i Wolff, Warszawa 1946.
  84. Śliwiński S., Proces karny, wyd. 1961.
  85. Świda W., Prawo karne, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978.
  86. T. Dukiet-Nagórska, Koncepcja ciągu przestępstw na gruncie obowiązującego stanu prawnego i projektu kodeksu karnego [w:] Problemy odpowiedzialności karnej. Księga pamiątkowa ku czci Prof K. Buchały, Kraków 1994.
  87. Tarnawski M., Wierciński A., Glosa do wyroku Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 10 kwietnia 1974 r. V KR 6/74, „OSPiKA” 1975, nr 7-8.
  88. Waltoś S., Proces karny. Zarys systemu, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1996.
  89. Wąsek A., Czyn ciągły a przestępstwo ciągłe, „Palestra” 1981, nr 10-12, s. 49-57.
  90. Wolter W., Kumulatywny zbieg przepisów ustawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1960.
  91. Wolter W., Nauka o przestępstwie, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973.
  92. Wolter W., Prawo karne. Zarys wykładu systematycznego, Gebethner i Wolff, Warszawa 1947.
  93. Wolter W., Problem struktury tzw. przestępstwa ciągłego, „Państwo i Prawo” 1982, nr 1-2, s. 21-28.
  94. Wyrok SA w Krakowie z 13.08.1992 r., II AKr 101/92, „KZS” 1992, nr 3-9, poz. 78.
  95. Wyrok SN z 20.08.1970 r., II KR 99/70, „OSNKW” 1970, nr 12.
  96. Wyrok SN z 23.02.1963 r., V K 62/63.
  97. Zębik A., Czyn a przestępstwo ciągłe, Uniwersytet Łódzki, Łódź 1971.
  98. Zoll A., Problem tzw. przestępstwa ciągłego w propozycjach projektu kodeksu karnego, „Przegląd Sądowy” 1994, nr 3, s. 49-63.
  99. Zoll A., Propozycje regulacji odpowiedzialności karnej w przypadku tzw. przestępstwa ciągłego, „Państwo i Prawo” 1989, nr 6, s. 97-100.