Swoboda zakładania przedsiębiorstw rolnych oraz świadczenia usług rolnych w ustawodawstwie wspólnotowym

Abstrakt

Jeśli przepisy państwa przyjmującego poddają działalność rolniczą na jego terytorium określonym ograniczeniom lub formalnościom, usprawiedliwionym ze względu na interes ogólny, to zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 63/261 te same zasady będą dotyczyły rolników z innych państw członkowskich. Zagwarantowanie standardu jednakowego traktowania obywateli innych państw, podejmujących samodzielną działalność rolniczą, rozumieć należy bardzo szeroko, nie tylko w znaczeniu formalnoprawnym, ale także na poziomie praktyki funkcjonowania organów państwowych.

Nakaz traktowania narodowego w zakresie pomocy finansowej przewidzianej dla cudzoziemców podejmujących działalność rolniczą w innym państwie członkowskim [wynikający z art. 4 lit. b dyrektywy Rady 63/261] należy widzieć znacznie szerzej, nie tylko jako zagwarantowanie jednakowych warunków dostępności do kredytów, ale także jako zakaz udzielania własnym obywatelom wszelkich form pomocy finansowej (lub innej), która mogłaby naruszyć realizację swobody przedsiębiorczości w państwie przyjmującym.

Reguły wykładni funkcjonalnej nakazują rozumieć przez [prawo przystępowania do spółdzielni rolniczych na równi z obywatelami danego państwa, wynikające z art. 4 ust. 3 dyrektywy Rady 63/261] także prawo przynależności do wszelkich organizacji rolniczych o branżowym charakterze (np. grup producentów rolnych). Członkostwo w takich organizacjach warunkuje bowiem prawo korzystania z określonych w ramach wspólnych organizacji rynkowych świadczeń dla producentów rolnych, zgodnie z zasadą traktowania narodowego.

Przepis art. 2 dyrektywy Rady 63/262 nie jest precyzyjny, gdyż mówi o gospodarstwach nieuprawianych, podczas gdy chodzi w nim w istocie o nieuprawiane grunty rolne, stanowiące tylko jeden z czynników gospodarstwa rolnego.

If the legislation of the host country subjects agricultural activities on its territory to certain restrictions or formalities justified on grounds of general interest, then [in compliance with Article 5(1) of Council Directive 63/261] the same rules will apply to farmers from other member states. Ensuring equal treatment of foreign citizens undertaking independent agricultural activities should be understood very broadly, not only in a formal legal sense, but also at the level of the practice of State bodies.

The imperative of national treatment with regard to the financial assistance provided to foreigners taking up an agricultural activity in another member state [deriving from Article 4(b) of Council Directive 63/261] should be seen much more broadly, not only as a guarantee of equal conditions of access to credit, but also as a prohibition of any form of financial (or other) aid to one's own nationals that might prejudice the exercise of freedom of establishment in the host state.

The rules of functional interpretation dictate that [the right to join agricultural cooperatives on an equal footing with nationals, as provided for in Article 4(3) of Council Directive 63/261] also includes the right to belong to any agricultural organisation of a professional nature (e.g. agricultural producer groups). Indeed, membership in such organisations conditions the right to benefit from the benefits for agricultural producers set out in the CMOs, in accordance with the principle of national treatment.

The provision of Article 2 of Council Directive 63/262 is not precise, as it speaks of uncultivated holdings, whereas it actually refers to uncultivated agricultural land, which is only one factor of an agricultural holding.